Geiranger: werelderfgoed en een ramp in de wachtrij...

De afgelopen dagen waren wij in het dorp Geiranger, gelegen aan een fjord. Het gebied staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. De omgeving rondom het fjord is indrukwekkend. Overal zien we vanuit de bergen watervallen. Een hiervan hebben we gisteren bezocht. Wauw wat heeft dat water toch een kracht! Vandaag hebben we de omgeving gezien vanaf het uitkijkpunt op de berg Dalsnibba. Dit is 7 kilometer van het Geirangerfjord gelegen en bijna 1500 meter hoog. Dat konden we ook voelen, het was 6 graden Celsius... 

Na terugkomst nabij het dorp hebben we vanmiddag een hike gemaakt richting de Storsaeterfossen waterval. Wat deze plek bijzonder maakt, is dat je achter deze waterval langs kunt lopen. Het was een pittige klim, maar zeker de moeite waard! We delen de mening dat de natuur in dit gebied indrukwekkend is. Helaas weten we ook dat het een keerzijde heeft...In een van de omringende bergen zit een scheur en dat maakt het gesteente zo instabiel dat een deel van de berghelling ooit in het fjord zal storten. Dit zal een tsunami tot gevolg hebben van ongeveer 70 meter hoog en zal recht op het dorp afkomen... Het gebied wordt daarom al jaren 24 uur per dag bewaakt met meetapparatuur. Wij zien dagelijks een helikopter boven het fjord vliegen vanwaaruit de bergwanden worden geïnspecteerd. Voor onze reis begon wisten we al van deze “ramp in wachtrij” nadat wij de film “The Wave” hebben gezien. Brrr, je moet er niet aan denken dat dit gaat gebeuren.

Gisteren hebben we kajaks gehuurd. Het was de bedoeling om het fjord met zijn seven sisters (7 watervallen naast elkaar) te verkennen, maar het weer is hier erg onvoorspelbaar. Het zonnetje scheen toen we in de kajaks stapten, maar het weer sloeg plotseling om. We hebben de eerste bocht niet eens gehaald! Vanuit het niets kwam er een mistwolk uit het fjord en begon het hard te waaien en regenen. Plotseling werden we omgeven door flinke golven, waardoor het nauwelijks lukte om richting de bocht te kajakken. Er zat niets anders op dan terug te gaan. Laten we het maar zien als een trainingsrondje. Dinsdag staat een gletsjertocht met kajak en hike op ons te wachten.

Er werd ons gevraagd hoe het eten is in Noorwegen en of we zelf koken. Uit eten gaan in Noorwegen is niet zo gebruikelijk, we komen tot nu toe ook weinig restaurants tegen. Los daarvan staat Noorwegen in de top tien van duurste landen. Uit eten gaan is wat ons betreft niet uitgesloten, maar daar maken we geen dagelijkse gewoonte van. Alleen een pizza kost hier al gauw rond de 29 euro. Daarom hebben wij ons in Nederland voorbereid, we zijn immers met onze eigen auto op reis en hebben genoeg ruimte om boodschappen mee te nemen. We hebben basisproducten meegenomen voor onder andere wokgerechten, sla, macaroni en pannenkoeken. Afbakbroodjes en verse producten zoals fruit, groente, kaas, vlees en eieren kopen we ter plaatse in de supermarkt. En hiervoor moet je al diep in de buidel tasten. De appelmoes die we vanavond zelf gaan maken, komt dan ook van de appels uit “eigen” tuin, voor ons huisje. Want geloof het of niet...een appel is hier ook al niet te betalen. Dan maar een eigen appeltje voor de dorst....